Starożytni mieszkańcy Skandynawii wierzyli w życie pozagrobowe przez uwolnienie się duszy z ludzkiego ciała. Takie duszki były nazywane fylgja albo hamingja i są odpowiednikiem duszy chrześcijańskiej.
Skandynawska kosmogonia składa się z drzewa wszechświata Yggdrasila, świętego jesionu, które łączy dziewięć światów położonych na trzech poziomach, na których mieszkają bogowie, ludzie, olbrzymy, krasnoludki, elfy i inne postacie.
W mitologii skandynawskiej jest dużo bogów. Nordyccy bogowie byli śmiertelni. Tylko dzięki jabłkom Idunn mieli nadzieję doczekać Ragnaröku – zmierzchu bogów. Wiele starożytnych bohaterów mitologicznych powstali z opowiadań o dziełach prawdziwych ludzi, którzy, według legendy, powstali od bogów, na przykład, zabójca drakonów – Sigurda. Głównym bogiem jest Odyn; jego żona – bogini ogniska domowego Frigg; bóg grzmotu – Thor, który bronił ludzi i innych bogów od olbrzymów, i który był bardzo lubiany wśród chłopów i zwykłych mieszczan; Frejr– bóg bogactwa; jego siostra – bogini płodności Freja i inni bogowie. Wszyscy bogowie z biegiem czasu podzielili się na dwa wrogie obozy Asów i Wanów . Odyn był wodzem Wanów. Obóz Wanów składał się z co najmniej 12 bogów, którzy mieszkali razem w Asgardzie.
Bibliografia:
http://blog.mojnorweski.pl/mitologiczny-nordycki-swiat/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz